Martes 13 de outubro ás 19:00. Anímate e participa entrando a través deste enlace.

Todo o sector investigador está en alerta:

• Polas demoras e/ou cancelacións das posdoutorais da Xunta para o ano 2020.
• Polos problemas que actualmente teñen as investigadoras da Modalidade A para cumplir coa execución das súas estadías durante a pandemia.
• Polas desigualdades  derivadas, ano tras ano, da non contemplación de supostos de maternidade, adopción ou FIV nas convocatorias.

Desde a AIC cremos que é importante artellar canto antes unha estratexia de actuación que parta desde a unidade das investigadoras afectadas polos motivos agora expostos. Para iso cremos que é beneficioso compartir as distintas casuísticas co fin de buscar solucións e plans de acción cos que abordar os múltiples problemas que se presentan na etapa posdoutoral en Galicia.

Ademais, na sesión parlamentaria do martes 13 de outubro, que se vai poder seguir en liña, o BNG vai levar a debate a iniciativa sobre estas convocatorias. A raíz deste debate poden xurdir novas preguntas: pode ser a convocatoria en 2020 idéntica á dos outros anos? É suficiente?

Neste sentido queremos convocar unha xornada de traballo enfocada a tratar este asunto o propio martes 13, en horario de 19:00 a 21:00 a través de Microsoft Teams, aberta a todo o colectivo investigador que queira participar, pero especialmente dirixida ao persoal posdoutoral actual ou que vaia a convertirse en posdoutoral nos próximos meses.

O alto tribunal reúnese o martes 13 de outubro para resolver o recurso da USC contra a sentenza do TSXG que deu a razón ao colectivo investigador predoutoral

Hai xa ano e medio dende que o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) condenou á Universidade de Santiago de Compostela (USC) a pagar ao persoal predoutoral as indemnizacións por extinción de contrato que deixou de aboar a partir do ano 2016.

A USC presentou recurso de casación de dita sentenza ante o Tribunal Supremo (TS), e será o vindeiro martes 13 cando este tribunal se reúna para tomar unha decisión. Esta xa non se trata dunha reclamación de índole galega ou compostelá, senón estatal, pois a decisión do alto tribunal guiará o futuro doutras demandas e reclamacións pendentes ao longo do Estado.

A sentenza do TSXG foi recorrida “por unha cuestión de seguridade xurídica”, en palabras do xerente, palabras que non compartimos pois no seu fallo o TSXG é claro equiparando o contrato predoutoral ao contrato temporal, afirmando que en ningún caso se trata dun contrato en formación: “contrato [o formativo do artigo 11 do Estatuto de Traballadores] que en modo algún pode equipararse ao subscrito polos traballadores afectados polo conflito aínda cando se denomina predoutoral en formación”. Esta é, por tanto, unha das moitas escusas que o Equipo de Goberno da USC vén empregando para negarlle aos seus traballadores e traballadoras este e outros dereitos fundamentais.

A indemnización por fin de contrato foi unha das primeiras peticións que dende a Asemblea de Investigadoras de Compostela (AIC) lle fixemos tanto ao reitor da USC, Antonio López, como ao Vicerreitor de Investigación e Innovación, Vicente Pérez Muñuzuri, e ao xerente, Javier Ferreira. Pero nunca ningún deles, nin tampouco o resto do Equipo de Goberno da USC, amosou o máis mínimo interese por solucionar o problema, obrigando a centos de investigadoras a acudir aos xulgados ao remataren os seus contratos. Isto acrecenta a conflitividade xudicial que xa lle custa á USC máis de 1 millón de euros de recursos estruturais.

A reclamación da indemnización por extinción de contrato como un dereito básico do persoal investigador é unha das reivindicacións que nos levou a iniciar a campaña dos #MartesNegros #PorUnhaUSCDigna e que hoxe suma xa 85 martes vestindo as máis de 400 camisolas feitas. Nesta liña vindicativa, cómpre destacar a campaña #SinDerechosTampocoHayCiencia que está a levar a cabo a Coordinadora Marea Roja de la Investigación, agrupación de máis de 15 asociacións, colectivos e sindicatos de todo o Estado, na cal se visibilizan este e outros problemas de precariedade laboral cos que o persoal investigador temos que convivir.

Agardamos que unha vez máis os tribunais nos dean a razón. Mentres os problemas non se solucionen, seguiremos loitando #PorUnhaUSCDigna porque #SenDereitosTampoucoHaiInvestigación.

Versión en castelán da nota de prensa

Insistiamos hai uns días na importancia da predicibilidade na carreira investigadora. Para garantir isto, como xa mencionamos noutras ocasións, é fundamental contar cun calendario de sistema de axudas estables e periódicas no tempo. 

Deste xeito, poden producirse as transicións entre as distintas fases da carreira investigadora coas menores disrupcións posibles. En particular isto é especialmente importante nos inicios da carreira investigadora, na transición de investigadoras predoutorais a posdoutorais. 

Por este motivo, nos países da nosa contorna hai convocatorias públicas, estables e periódicas no tempo dirixidas á mencionada transición. En Galicia, dispoñemos para este fin das Axudas Posdoutorais da Xunta de Galicia, que nos últimos anos están gozando de bastante protagonismo, aínda que non para ben.

Este ano académico parece que está a repetirse a historia do 2015: a Xunta aínda non convocou as axudas e non hai previsión de que as vaia convocar a curto prazo, a pesar de que xa o 1 de maio lle solicitabamos por rexistro a súa convocatoria.

As consecuencias máis inmediatas: máis de 50 profesionais da investigación irán á rúa e Galicia deixará de beneficiarse do seu traballo. As consecuencias máis a longo prazo: a fuga de talento e de capital humano. En palabras da nosa compañeira Laura Camino Plaza, “Hai unha precariedade estrutural que acabamos asumindo”.

Ante a situación, a AIC non pode quedar cos brazos cruzados, por iso convocaremos unha xuntanza de traballo para abordar este tema á que sodes todas benvidas. Estade atentas ás redes estes días, pois teredes máis novas nosas. 

Hai unhas semanas publicouse a segunda versión do borrador do Estatuto do PDI na Carreira Investigadora, e dende a AIC queriamos facer unha pequena análise e valoración do mesmo.

Unha das maiores dificultades que atopan as investigadoras no noso país a día de hoxe para desenvolver o seu traballo é a ausencia dunha carreira investigadora definida, progresiva e estable.

Para empezar, non existe un calendario de convocatorias estables no tempo (non hai máis que ver a variación ano a ano das Axudas Predoutorais e Posdoutorais da Xunta de Galicia, sen mencionar os anos nos que non se convocan). Como resultado, en moitas ocasións as investigadoras vense obrigadas a traballar durante longas temporadas de xeito non remunerado ou mesmo teñen que abandonar a investigación.

Á xa delicada situación que estamos a describir, súmase a carencia de convocatorias de estabilización. A consecuencia disto, ás investigadoras non lles queda outra que escoller entre a precariedade, a emigración ou o abandono da carreira investigadora.

Neste contexto, semella imprescindible crear e regular a devandita carreira investigadora. Esa é a suposta finalidade do Estatuto do PDI. O segundo borrador vén de ser publicado fai poucos días e nós trataremos de analizar como afecta á carreira investigadora.

Comecemos co Preámbulo, no cal se motiva a necesidade do estatuto e expóñense os seus propósitos. Son moi relevantes os dous parágrafos seguintes:

Seguidamente, enúncianse os “cinco piares” nos que se basea o estatuto. A nós aféctannos especialmente o segundo e terceiro:

Na análise da situación na que nos atopamos, non se dubida en expoñer carencias e defectos a corrixir, por exemplo o problema da fenda de xénero:

Ou o exceso de burocratización para un simple proceso de acreditación:

Procedamos agora a resumir como afecta o Artigo único do Estatuto á carreira investigadora. Para empezar, a carreira “académica” (si, di académica, non investigadora) para o profesorado divídese en tres fases tal e como ilustramos no seguinte esquema:

Resumimos as distintas figuras do profesorado na seguinte táboa:

Algúns apuntamentos máis. O persoal docente e investigador contratado non poderá superar o 49 por cento do total de persoal docente e investigador total da universidade (computado en equivalencias a tempo completo).

O persoal docente e investigador con contrato laboral temporal non poderá superar o 40 por cento do cadro de persoal docente (computado en equivalencias a tempo completo). Isto eleva a porcentaxe actual (40 por cento do cadro de persoal docente computado en número de persoas).

A nosa valoración: un Preámbulo cheo de boas intencións, pero que non se traducen en medidas concretas no artigo único da lei.